محمدرضا شعبانعلی توی یکی از پادکست‌هایی که حضور داشت به خاطره‌ای اشاره کرد که تاثیر ارتباط موثر رو به خوبی بهمون یادآوری میکنه:
من سعی میکردم، بیشتر برجنبه‌های انسانی کار تمرکز کنم، تا بر جنبه‌های دیگه‌ی کار. و نتیجه این میشه که وقتی به عنوان مثال برای تعمیر چیزی، جایی میری، اگه ارتباط خوبی ساخته باشی، حتی اگه اون قطعه یا ماشین تعمیر نشه، فرد میگه این بنده خدا تمام تلاشش رو کرد. ایراد از ماشینه، دیگه عمرشو کرده. یعنی با اینکه کارش انجام نشده چون حالش با ما خوب بوده حتی نتیجه کار هم بیشتر باب دلشه. حالا اگه ما نمی تونستیم ارتباط خوبی بسازیم. حتی اگه در نهایت کارمون رو به درستی انجام میدادیم و قطعه یا ماشین رو تعمیر می کردیم. ممکنه اون فرد در نهایت بگه: ببین درست شدا اما هنوز یه صدایی نمیده؟! قبلا انگار یه جور دیگه بود. اینجا به خاطر اینکه حال فرد با خود ما خوب نبوده، روی نتیجه کار هم شک و تردید داره.
تاکید بر عبارت "جنبه‌های انسانی کار" و این مثال، به خوبی میتونه اهمیت ارتباط موثر رو برامون جا بندازه.
مخصوصا در مشاغلی که سهم روابط انسانی بالاست - از جمله دندانپزشکی - اهمیت این موضوع چندین برابر میشه.
حالا این نقل قول چه وجه اشتراکی با دندانپزشکی داره؟
قطعا ما به عنوان دندانپزشک، دوست داریم که در انتهای درمان، فارغ از نتیجه، بیمارمون از کارمون رضایت داشته باشه. چون همین رضایت باعث مراجعه بعدی بیمار و همچنین تبلیغ دهان به دهان برای ما میشه. از طرفی بعد از یک ساعت زمان گذاشتن و انجام درمان، عدم رضایت بیمار میتونه کل خستگیش رو توی تنمون نگه داره و اگه ادامه‌دار باشه، باعث فرسودگی بشه.
حالا ما برای بالا بردن رضایت بیمار دو راه داریم (حداقل دو راه داریم) :
1. کیفیت و نتیجه درمان‌مون رو ارتقا بدیم
2. ارتباط انسانی بهتری با بیمار برقرار کنیم
خیلی خوبه که ما به عنوان درمانگر همزمان روی بهبود دو بخش کار کنیم. اما از یک جایی به بعد بالا بردن کیفیت درمان بسیار دشوار و زمانبر خواهد بود. بنابراین کار کردن روی مورد دوم میتونه این گپ رو جبران کنه و همچنین بهبود روابط انسانی، خیلی ساده‌تر و سریع‌تر میتونه اتفاق بیفته؛ چه بسا تاثیر بیشتری هم نسبت به کیفیت درمان، روی ارزیابی اولیه بیمار از ما داره.
اگر به مباحث ارتباط با بیمار علاقه‌مند هستی، تمامی مطالب مرتبط بهش رو میتونی توی این لینک ببینی: موضوع ارتباط با بیمار
